love|เรื่องของรัก?

13.52 น. สนามบินปารีสออร์ลี ตั้งอยู่ทางตอนใต้ห่างจากตัวเมืองเพียง14กิโลเมตร เซลีน่า คาริส และจูเลียตต์ คาริส เดินลงมาจากเครื่องบินพร้อมของเพียงเล็กน้อย เซลีน่าจับมือเล็กของจูเลียตต์ไว้เเน่น ก่อนจะเดินตรงไปที่รถตู้สีดำทึบที่จอดรออยู่หน้าสนามบิน 

“คุณมัมครับ เราจะไปไหนกันหรอครับ?” ลูกชายวัยสิบปีของเธอเอ่ยถามด้วยสีหน้ามึนงง ก็ใช่น่ะสิ เซลีน่าพาเขาขึ้นเครื่องมาจากลอนดอนกระทันหันโดยไม่บอกกล่าวอะไรมากมาย บอกเพียงแค่ว่ามีธุระด่วน 

“คุณมัมมีธุระจะคุยกับอาเจนค่ะลูก”

“ปกติคุณมัมจะโทรคุยไม่ใช่หรือครับ ทำไมครั้งนี้ต้องมาหาด้วย” 

“ช่างสงสัยเสียจริงลูกคุณมัมเนี่ย เราไม่ได้มาปารีสนานแล้ว อีกอย่างเดือนที่แล้ววันเกิดลูกคุณมัมติดประชุม เลยจะพาลูกมาเที่ยวเป็นการถ่ายโทษ ดีไหมคะ?” คนเป็นแม่พยายามหาข้ออ้างให้เหมาะสมทีี่สุด

“ดีครับ ลูกคิดถึงปารีส” จูเลียตต์ยิ้มร่าเมื่อได้ฟังคำตอบจากคนเป็นแม่

รถเเล่นผ่านถนนสายหลักจนมาถึงบ้านพักหลังใหญ่ใจกลางเมือง เเต่ถึงจะอยู่กลางเมืองแต่ก็คงเงียบสงบเเละเป็นส่วนตัว 

“อ่าวคุณหนู ไม่เห็นบอกเลยคะว่าจะกลับมา” เสียงแม่บ้านคนสนิทเอ่ยถามแล้วรีบเรียกเด็กในบ้านไปถือกระเป๋าลงจากรถ 

“พอดีมันกระทันหันน่ะค่ะ เลยไม่ได้บอก”

“คุณหนูหน้าซีดๆนะคะ ขึ้นไปพักผ่อนก่อนดีไหมคะ?”

“ไม่ดีกว่าค่ะป้า พอดีหนูมีธุระต้องรีบไปน่ะค่ะ” เซลีน่าก้มหน้าลงมาหาลูกชายของเธอ

“เดี๋ยวลูกอยู่ป้ารินก่อนนะคะ คุณมัมไปคุยธุระไม่นาน เดี๋ยวรีบกลับมานะคะ อย่าดื้อค่ะ”

ขณะที่เซลีน่ากำลังจะหันหลังเดินออกไปก็เกิดอาการหน้ามืดจนเกือบจะล้มลงพื้น โชคดีที่คุณซีนคนขับรถประจำบ้านรับไว้ทัน 

“คุณมัม!” เด็กชายรีบเดินไปหาผู้เป็นแม่ทันที

“คุณหนูไปพักเถอะนะคะ ป้าว่าค่อยไปจะดีกว่า”

“ใช่ครับ ลูกเห็นด้วย ช่วงนี้คุณมัมทำงานหนักเกินไปแล้วนะครับ ไม่งั้นลูกไม่คุยกับคุณมัมแล้วนะครับ”

“โอเคๆ คุณมัมยอมแล้วค่ะ”เซลีน่าหยิบมือถือเครื่องหรูมากดอะไรสองสามครั้งก่อนจะทำตามที่ลูกชายสุดที่รักของเธอบอก

“อ๊ะ! ปะ.ปล่อยหนู หนูเจ็บ” เสียงหญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัว เขาตะโกนสุดเสียงแต่ก็ไร้วี่แววว่าจะมีคนมาช่วยเธอ

ชายร่างใหญ่กำลังทำร้ายร่างกายเธอ เเละข่มขืนเธอ ยิ่งเธอกรีดร้องดังขึ้น เขายิ่งสะใจ เธอร้องดังขึ้น..ดังขึ้น.. ก่อนจะกรี๊ดออกมา นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอรับรู้ก่อนหลับตาลงสนิท 

“กรี๊ดด”เสียงขอเซลีน่าทำให้จูเลียตต์รีบวิ่งเข้ามาหาแล้วกอดเธอไว้

“คุณมัมฝันร้ายอีกแล้ว”

“ฮึก.. จูเลียตต์” เซลีน่ากอดลูกชายไว้แน่นก่อนจะรีบปาดน้ำตาบนหน้าของเธอแบบลวกๆ

“คุณมัมไม่เป็นอะไรแล้วครับลูก”

เซลีน่ามักเป็นแบบนี้เสมอ ภาพความทรงจำเลวร้ายนั่นวนกลับมาทำร้ายเขา..

จริงๆการกลับมาจากลอนดอนคราวนี้ เธอแค่อยากจะมาหาสาเหตและวิธีแก้อาการทางจิตของเธอเพียงเท่านั้น